انتخاب کنید...!

حال نقش ما این وسط چیست؟

فرقی نمی کند که شغلمان در جامعه چیست:

معلم،دانش آموز،دوست،همکار،مهندس،قاضی،وکیل،وزیر و...

درمورد کرونا، دو نوع نقش وجود دارد:

1-منتشر کننده

2-مراقب

منتشر کننده کیست؟

بخواهم واضح بگویم کسی است که تمام تلاشش را می کند به عنوان کسی که ویروس را در جامعه پخش می کند،و باید بگویم بسیار وظیفه شناس است!

بگذارید خودم را به عنوان یک منتشر کننده جا بزنم و معرفی کنم:

من به عنوان یک منتشر کننده ی وظیفه شناس، برای خرید خانه داوطلبم و هر زمان که دلم بخواهد از خانه بیرون می روم .
وقت هایی هم پیش می آ ید که دلم از چهار دیواری خانه مان می گیرد و خیلی راحت شال و کلاه کرده و از خانه بیرون می زنم !
از آنجایی که آن تکه پارچه ی اعصاب خرد کن(ماسک) صورتم را می پوشاند و مانع حس هوای بی نظیر بیرون می شود، از آن استفاده نمی کنم .
از بوی الکل هم متنفرم؛ ترجیح می دهم ادکلن به خودم بزنم تا آن مایع بدبو را که مرا یاد بیمارستان و درمانگاه های شلوغ می اندازد .
آها راستی !
از آنجایی که دلم برای دخترخاله ها، دختر عمه ها، مامان بزرگ ها و اقوام گرامی تنگ می شود و دلم بازی با بچه کوچولوهای فامیل را می خواهد، به خانه شان سر می زنم در کنار هم می خندیم !
اقوام من، جزء بهترین منتشرکنندگان می باشند و فکر می کنم اگر قرار بر اهدای جایزه به برترین ها بود، ما هم جزء لاینفک آن ها بودیم !
اوایل بازگشایی مدارس بود و ماسک زدن هم که اجباری !

راستش را بخواهید، از رنگ صورتی خیلی خوشم می آید و یکی از دوستانم هم ماسک صورتی خوشرنگی زده بود..

باقی اش را حدس بزنید! بله! از آنجایی که چند هزار تومانی همراه خودم داشتم ماسکش را خریداری کردم؛ناگفته نماند که آن روز را نمی دانم دوستم چگونه بدون ماسک گذران ید، اما به من که
خوش گذشت !

یک باردوستم را در خیابان دیدم . خیلی وقت بودم ندیده بودمش.بنابراین با دو خود را به او رساندم و در آغوشش خودم را جا دادم. گرچه از دسته ی مراقب ها بود و از بغل کردنم امتنا می کرد، اما چه کند در مقابل چشمان مظلوم نما و ظاهرا پر از اشک شده ی من؟؟

 ما با دوستان عزیزمان که از این تعارف ها نداریم که لیوانت را بیاور تا برایت آب بریزم و یا بطری آب چرا همراه خودت نیاوردی؟
بطری آب من و تو که نداریم! یک بطری نوشابه دو لیتری می اوریم و هر 8 نفرمان از آن بهره می بریم!
آب مال همه است...!

آخ که مدت زمان زیادی است دریای زیبای شمال را ندیده ام. اما ما که یعقوب پیامبر نیستیم که سال ها فراق یوسف بکشیم و اشک بریزیم! بستن بار و بندیلمان نهایتا یک ساعت طول بکشدو رسیدنمان هم یک بیست و چهار ساعتی!
در نتیجه،جاده ی سرسبز چالوس و دریای زیبای شمال،منتظر حضور پررنگ ما هستند.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

و اگر بخواهم مراقب هارا توصیف کنم،باید بگویم که یعنی تام کسانی که برای عزیزاشنان ارزش قائل اند.یعنی کسانی که کارهای زشت منتشر کننده هارا انجام نمی دهند.

حال،انتخاب با شماست..! مراقب یا منتشر کننده؟

من که یک دانش آموز مراقبم!